Parafia Rzymskokatolicka Matki Bożej Częstochowskiej

„Miejsce śmierci ponad miliona ludzi, znane jako fabryka śmierci, może być również nazwane manufakturą świętości” – zauważył bp Roman Pindel podczas homilii w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach. Biskup bielsko-żywiecki przewodniczył 14 maja 2025 r. Mszy św. z udziałem członków Konsulty Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce. Biskup podkreślił znaczenie miejsca, w którym odbywa się liturgia. Wioska Harmęże – leżąca w sąsiedztwie byłego niemieckiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau – jest nasycona tragiczną historią i duchową głębią. „Gdy uwzględni się kontekst, słowo Boże inaczej przemawia” – zauważył kaznodzieja podkreślając, że Harmęże i pobliskie KL Auschwitz-Birkenau są znakiem, „przez który Bóg wpierw przemawia”. Duchowny przypomniał, że w obozie zginęło ponad milion ludzi, a miejsce to nazywano „anus mundi” – odbytem świata, „piekłem na ziemi” i „fabryką śmierci”. „Z perspektywy wiary należałoby dodać, że to także manufaktura świętości” – stwierdził. Przypomniał, że na tej ziemi świętość osiągnęło co najmniej 50 osób, w tym św. Maksymilian Maria Kolbe i św. Edyta Stein. „To wioska Harmęże, wysiedlona z powodu bliskości obozu, której liczne stawy były zasypywane prochami więźniów, a być może też św. Maksymiliana. W podziemiach tego kościoła mieści się wyjątkowa i przejmująca ekspozycja prac Mariana Kołodzieja, więźnia pierwszego transportu, która winna być koniecznym dopełnieniem odwiedzin obozu. W kościele, w kaplicy obok, zwraca uwagę niewielka drewniana figurka Matki Bożej zza drutów, wykonana przez jednego z sześciu braci Kupców z Poronina, która skrywała list do mieszkańców Poronina, by zaopiekowali się ich rodzicami, którzy pozostali na gospodarstwie” – zaznaczył. Hierarcha nawiązał do działalności zakonów na terenach dzisiejszej diecezji bielsko-żywieckiej – dominikanów, jezuitów, bonifratrów, franciszkanów, salezjanów i salwatorianów. Mówił o ich historycznym wkładzie w rekatolizację, edukację i opiekę nad ubogimi. „W rekatolicyzacji wyróżniał się szczególnie o. Leopold Tempes. Od 1476 roku do reformacji w mieście byli franciszkanie, zwani bernardynami albo bosakami. Franciszkanie powracali do Cieszyna jeszcze trzykrotnie. Chorymi z miasta i okolicy, niezależnie od wyznania, opiekowali się od 1700 roku bonifratrzy, mający też szpital oraz aptekę” – wyliczył i zaznaczył, że salezjanie przybyli do Oświęcimia 15 sierpnia 1898 roku. „Odbudowali z ruin kościół podominikański, zbudowali szkołę, internat i warsztaty. Salezjańska szkoła w Oświęcimiu była jedyną taką placówką w bloku wschodnim, kształcąc doskonałych fachowców, o których zabiegali pracodawcy” – dodał kaznodzieja. Przypomniał, że od 1905 r. w Czechowicach-Dziedzicach działa jezuicki dom rekolekcyjny, „najstarszy w obecnych granicach Polski, założony dla wypełnienia wezwania papieża, aby jezuici zajęli się środowiskiem robotniczym, mając na uwadze warunki ich pracy i wyzysk oraz szerzące się w tym środowisku idee socjalistyczne i komunistyczne. Dziś dobrze przygotowany zespół ojców angażuje się w pomoc księżom w różnych ich potrzebach. Im też – i świeckim – oferuje rekolekcje ignacjańskie, proponując wejście w pogłębioną formację, kierownictwo duchowe, ewentualnie pomoc psychologiczną” – stwierdził. Zauważył, że po II wojnie światowej na terenach obecnej diecezji bielsko-żywieckiej ważną rolę odegrali salwatorianie przybyli ze Śląska. „Znając język niemiecki, mogli posługiwać w parafiach, których część wiernych nie znała języka polskiego. Zwłaszcza Stare Bielsko i okoliczne miejscowości tworzyły tzw. niemiecką wyspę językową, gdzie niemieckiego przy sakramentach używano do lat 70. XX wieku” – wyjaśnił. Nawiązując do czytania z Dziejów Apostolskich, bp Pindel wskazał na potrzebę rozeznawania powołań i podejmowania odpowiedzialnych decyzji. „Kościół prowadzony przez Piotra nie potrzebuje nikogo pytać i konsultować swoich decyzji. On działa – w mocy Ducha Świętego i na podstawie Pisma” – podkreślił. „To ważne dla przełożonych, którzy nieraz przeżywają rozterki, na czym się skupić, czego bronić, do czego się odwołać. Zwłaszcza że niemal wszędzie kołdra zdaje się za krótka, wydaje się, że nie ma wyjścia, a pytanie: Kogo tam posłać? nie wywołuje ochotnej odpowiedzi: Oto ja, poślij mnie. Warto w obliczu różnych problemów personalnych szukać wzorców u Apostołów z Piotrem na czele” – zakończył kaznodzieja. Zebranie plenarne Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich odbywa się w dniach 12-14 maja pod hasłem „Różnorodność darów, ten sam Duch”. Bierze w nim udział około 70 generałów i prowincjałów zakonnych. Centrum św. Maksymiliana w Harmężach obejmuje kościół parafialny pw. Matki Bożej Niepokalanej, klasztor franciszkanów z domem rekolekcyjnym, klasztor rekolekcyjno-edukacyjny sióstr misjonarek, aulę konferencyjną oraz stałą ekspozycję prac Mariana Kołodzieja pt. „Klisze pamięci”.

We wspomnienie Matki Bożej Fatimskiej, 13 maja 2025 r., w sanktuarium Matki Bożej Rychwałdzkiej – Pani Ziemi Żywieckiej w Rychwałdzie zgromadzili się pielgrzymi z różnych stron diecezji bielsko-żywieckiej oraz członkowie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, by modlić się w intencji trzeźwości i zawierzyć Maryi swoje osobiste sprawy. Wieczorne czuwanie, prowadzone przez franciszkanów konwentualnych, było okazją do wspólnej modlitwy różańcowej, adoracji Najświętszego Sakramentu, słuchania świadectw. Centralnym punktem spotkania była Eucharystia, podczas której główny celebrans, bp senior Antoni Długosz z Częstochowy podkreślił rolę matki w życiu każdego człowieka – od pierwszych chwil życia, przez dzieciństwo i dorosłość, aż po ostatnie momenty: „Matka cieszy się naszymi sukcesami, współczuje, gdy coś nam nie wychodzi. Nawet gdy sami stajemy się rodzicami, matka trwa przy nas w modlitwie i świadectwie wiary”. W prostych i bezpośrednich słowach mówił o macierzyństwie Maryi, o Jej obecności w życiu Jezusa i całego Kościoła. „Każdy z nas ma doświadczenie troski matki, jej wrażliwości, miłości, gotowości do poświęcenia. Podobnie jest z Matką Bożą. Jezus z krzyża powierzył nam Ją jako Matkę, mówiąc do ucznia: Oto Matka twoja” – wskazał bp Długosz i podkreślił, że Maryja nieustannie towarzyszy ludziom na ich drogach życiowych, szczególnie w trudnych momentach. Kaznodzieja przypomniał orędzie z Fatimy i przesłanie Matki Bożej skierowane do dzieci: wezwanie do modlitwy różańcowej i pokuty za grzeszników. „Dzieci fatimskie dały przykład, że nawet najmłodsi mogą być świadkami i nauczycielami wiary. Ich prosta modlitwa, wyrzeczenia, chęć towarzyszenia Jezusowi – to wszystko pokazuje, że droga świętości jest dostępna dla każdego” – zapewnił. Biskup wspominał spotkania Maryi z dziećmi w Fatimie – Łucją, Franciszkiem i Hiacyntą – ich dziecięcą prostotę, gotowość do ofiary i zawierzenia. „Franek przychodził do kościoła i mówił: Jezu, jestem z Tobą, żebyś nie był samotny. A Hiacynta rezygnowała ze słodyczy, ofiarowując to za pokój na świecie” – zauważył. Bp Długosz nawiązał również do postaci św. Jana Pawła II, który zawierzył całe swoje życie Maryi, przyjmując dewizę „Totus Tuus”. „Papież nie tylko mówił o różańcu, ale nim żył. Wskazywał, że ta modlitwa nie jest tylko dla prostych ludzi, ale dla każdego, kto chce wejść w głębszą relację z Bogiem przez Maryję” – zaznaczył. Modlitwie różańcowej, którą animowali członkowie wspólnoty Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, towarzyszyły świadectwa osób borykających się w życiu z chorobą alkoholową. Na zakończenie wieczoru odbyła się procesja światła z figurą Matki Bożej Fatimskiej oraz apel maryjny. Uczestnicy czuwania wspólnie dziękowali za opiekę i wstawiennictwo Maryi, prosząc o pokój, trzeźwość i wewnętrzne uzdrowienie. Rychwałdzkie sanktuarium, od wieków związane z kultem Matki Bożej, powstało w XVII wieku. Jego centrum stanowi cudowny obraz Maryi z Dzieciątkiem, namalowany na lipowej desce w XV wieku. Od początku cieszył się on wyjątkową czcią, a Maryję w tym wizerunku uważano za Opiekunkę Żywiecczyzny. 18 lipca 1965 roku obraz został uroczyście koronowany przez prymasa Stefana Wyszyńskiego i arcybiskupa Karola Wojtyłę. Od tamtej pory kult Matki Bożej Rychwałdzkiej nieustannie się rozwija, a sanktuarium stało się ważnym miejscem modlitwy dla pielgrzymów z całej Polski i spoza jej granic. fot. ks. Piotr Bączek https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/05/bp_dlugosz_rychwald_13_5_25.mp3

120 motocyklistów z całej Polski wyruszyło z Łagiewnik do Lourdes i przemierzyło niemal 5400 kilometrów w intencji odrodzenia chrześcijaństwa we Francji. Trasa prowadziła przez malownicze zakątki Europy: Alpy, wysokie przełęcze – takie jak Gavia, Stelvio czy Gardena – aż po sanktuaria w La Salette, Avignon i w samym Lourdes. To nie była tylko wyprawa krajoznawcza, lecz modlitwa w drodze. Zeszłoroczne wydarzenie stało się inspiracją do powstania filmu dokumentalnego pt. „Boża iskra”, którego kinowa premiera odbędzie się już 16 maja w Bielsku-Białej. Patronat honorowy nad przedsięwzięciem objął biskup bielsko-żywiecki Roman Pindel. Reżyserem – a raczej, jak sam mówi, „asystentem reżysera, którym jest Pan Bóg” – jest Adam Budkiewicz z Hałcnowa, znany z działalności w Regionalnej TV oraz licznych produkcji o tematyce chrześcijańskiej. Film jest duchową i wizualną opowieścią o niezwykłej pielgrzymce, która połączyła wiarę, pasję i wspólnotę. W wyprawie uczestniczyło ponad 160 osób, w tym 12 księży. Trasa wiodła przez alpejskie przełęcze i europejskie sanktuaria aż po słynne Lourdes. Wspólnotę w drodze stworzyli różni ludzie: od prawników, przez lekarzy, po duchownych. „Motocykl i modlitwa połączyły ludzi z różnych środowisk. I choć każdy miał swoją historię, to razem tworzyli jedną wspólnotę – modlącą się, dzielącą wiarą, świadczącą o Bogu. Czasem wystarczyło, że zatrzymali się na parkingu i odmówili Koronkę do Miłosierdzia Bożego – 160 osób z różańcami robiło wrażenie. Ludzie milkli, przystawali. To było prawdziwe świadectwo” – wspomina autor dokumentu. „To film o drodze – nie tylko tej asfaltowej, ale także wewnętrznej, którą każdy z nas musi przejść. O ludziach z różańcem w ręku i hełmem na głowie, którzy niosą iskrę Bożego Miłosierdzia przez Europę” – wyjaśnia Budkiewicz, który od lat współpracuje z grupą „Iskra Miłosierdzia”. „Dokumentuję różne wydarzenia, które organizują. Gdy usłyszałem o pielgrzymce motocyklowej do Lourdes, od razu wiedziałem, że to coś wyjątkowego – nie tylko ze względu na skalę, ale i duchowy wymiar. To była okazja, by opowiedzieć historię o ludziach, którzy nie tylko przemierzają tysiące kilometrów na motocyklach, ale też przeżywają głęboką wewnętrzną przemianę” – zwierza się w rozmowie z „Aniołem Beskidów”. Premiera filmu „Boża iskra” odbędzie się 16 maja 2025 roku o godz. 18:00 w kinie Helios w Bielsku-Białej. Część dochodu ze sprzedaży biletów zostanie przekazana na działalność Towarzystwa Brata Alberta. Film potrwa 75 minut, a jego twórcy zapowiadają, że będzie dostępny także w innych miastach Polski. https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/05/2025.05.06_Adam-Budkiewicz.m4a