Parafia św. Franciszka

Przed przegapieniem największej szansy w życiu: wejścia w relację z Bogiem, który zaprasza nas do życia w jedności z Trójcą Świętą – przestrzega ks. Marek Studenski w medytacji na uroczystość Trójcy Przenajświętszej,15 czerwca 2025 r. Ks. Marek rozpoczyna od dwóch historii, które pokazują, jak człowiek może zmarnować ważną szansę w życiu. Pierwsza z nich to opowieść o kobiecie, która jako licealistka zakochała się w koledze, ale zrezygnowała z relacji, skupiając się na nauce. Po latach wraca do tamtych chwil i pyta: „co by było, gdyby wtedy rozwinęła tę relację”. Druga historia to los kobiety, która chciała zostać lekarzem, ale ze strachu nie pojechała na egzamin i do dziś żałuje. Te historie stają się punktem wyjścia do rozważania tajemnicy Trójcy Świętej. „Bóg nas zaprasza, żebyśmy nie tyle rozważali teoretycznie, kim jest Bóg w Trójcy Jedyny, ale żebyśmy weszli w sam środek Trójcy i razem z Nim żyli” – zwraca uwagę ks. Marek i podkreśla, że tak jak można zmarnować relację z człowiekiem, tak można też przegapić najważniejsze zaproszenie – do bliskości z Bogiem. Kaznodzieja wplata też anegdotę o mące ziemniaczanej jako skutecznym środku na plamy: „Wystarczy taką plamę przetrzeć mąką ziemniaczaną. Plama znika, jak ręką odjął”. To metafora wyjaśniająca, jak mała, praktyczna wskazówka może zmienić codzienność, podobnie jak modlitwa może przemienić życie duchowe. Duchowny dzieli się refleksją nad modlitwą według św. Teresy z Ávila. Opisuje cztery etapy modlitwy jako kolejne sposoby doprowadzania wody do ogrodu: „Najpierw trzeba tą wodę nabrać… Potem… koło z czerpakami… potem kanały… a na końcu deszcz”. Ostatni etap to mistyczne zjednoczenie z Bogiem – „Deszcz łaski spływa na całe życie”. Jego zdaniem, obraz ten pokazuje, jak głęboka może być relacja z Bogiem, dostępna nie tylko dla mistyków. Przywołuje historię Larry’ego Sangera, twórcy Wikipedii, który „doszedł do tego, że chce być chrześcijaninem” nie przez emocje, ale przez refleksję i wsłuchiwanie się „w wewnętrzny głos, który mówił do niego prosto z serca”. „Żeby się dobrze modlić, najpierw trzeba się modlić. A dobra modlitwa przyjdzie sama” – przytacza prostą radę o. Piotra Rostworowskiego. I kończy ostrzeżeniem: „Skoro ktoś nie wsiadł do pociągu i nie został lekarzem, to jest nic w porównaniu ze zmarnowaną szansą wejścia w relację z Bogiem”.

Z okazji 85. rocznicy pierwszego transportu polskich więźniów politycznych do KL Auschwitz, 14 czerwca w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach oraz na terenie byłego niemieckiego obozu zagłady Auschwitz odbędą się uroczystości Narodowego Dnia Pamięci. W podoświęcimskim franciszkańskim kościele w Harmężach bp Roman Pindel odprawi tego dnia Mszę św. w intencji ofiar obozu i ich rodzin. Po Mszy o 11.30 zaplanowano złożenie kwiatów pod tablicą upamiętniającą deportację pierwszych Polaków do Auschwitz (Małopolska Uczelnia Państwowa im. rtm. Witolda Pileckiego), a następnie – upamiętnienie pod Ścianą Śmierci (były obóz Auschwitz I) z udziałem oficjalnych delegacji władz państwowych oraz organizatorów obchodów. Data 14 czerwca 1940 r. uznawana jest za początek funkcjonowania niemieckiego obozu zagłady Auschwitz w Oświęcimiu. W pierwszym transporcie więźniów (otrzymali obozowe numery od 31 do 758) dużą grupę stanowiły osoby, które próbowały przedostać się do tworzonych we Francji Polskich Sił Zbrojnych. Były także osoby zatrzymane podczas łapanek, działacze organizacji politycznych, konspiracyjnych i społecznych, urzędnicy państwowi, harcerze, maturzyści oraz inni przedstawiciele polskiej inteligencji. 14 czerwca 1940 r. do KL Auschwitz przywieziono także niewielką grupę polskich Żydów. Piekło KL Auschwitz przeżyło 239 osób z pierwszego transportu. Część została zwolniona po kilkunastu miesiącach, inni byli tam ponad cztery lata. W Auschwitz-Birkenau hitlerowcy niemieccy więzili około 1,3 mln osób. Życie tu straciło ponad 1,1 mln ludzi – w zdecydowanej większości polskich i europejskich Żydów, a także Polaków, Romów i jeńców radzieckich. Według szacunkowych obliczeń, do obozu Auschwitz trafiło około 140 tys. Polaków, z których blisko połowa zginęła na skutek głodu, bicia, chorób, niewolniczej pracy, braku opieki lekarskiej, egzekucji przez rozstrzelanie, zastrzyk fenolu lub w komorach gazowych. Wielu więźniów zginęło już po przeniesieniu do innych obozów koncentracyjnych. 14 czerwca w Polsce obchodzony jest jako Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady.

Setki chorych, starszych i ich opiekunów wzięły udział w diecezjalnych pielgrzymkach do sanktuariów w Bielanach i Hałcnowie, zorganizowanych 9 czerwca 2025 r., w Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła. Modlitwie w Bielanach przewodniczył bp Piotr Greger, natomiast w Hałcnowie Mszę św. sprawował diecezjalny duszpasterz chorych ks. Szczepan Kobielus. Podczas liturgii niektórzy wierni przyjęli sakrament namaszczenia chorych. W sanktuarium Jezusa Cierpiącego w Bielanach biskup Greger modlił się wspólnie z kapłanami dekanatu jawiszowickiego. W homilii podkreślił, że Maryja – stojąc pod krzyżem – stała się wzorem wiary i zawierzenia w cierpieniu. „Maryja nie ucieka od cierpienia, ale w milczeniu trwa przy Ukrzyżowanym. Jej obecność jest świadectwem miłości silniejszej niż ból” – zaznaczył. „To nieprawda, że cierpienie nie ma sensu. Krzyż Chrystusa nadaje mu głęboki wymiar i otwiera na Bożą obecność” – dodał. Po Mszy pielgrzymi spotkali się na wspólnej agapie, przygotowanej przez lokalną wspólnotę. Równolegle, w hałcnowskim sanktuarium Matki Bożej Bolesnej modlili się pielgrzymi z różnych stron diecezji bielsko-żywieckiej. Wraz z ks. Kobielusem przy ołtarzu stanęli m.in. ks. prałat Stanisław Morawa, wikariusz biskupi ds. sanktuariów, ks. dziekan Jerzy Wojciechowski z Lipnika, kustosz sanktuarium ks. Piotr Konieczny, oraz kapłani z dekanatu. W kazaniu ks. Kobielus przypomniał, że otwarte Serce Jezusa to znak Bożej miłości. „W obrazie Serca Jezusa zawarte są trzy prawdy: Bóg cię kocha, Chrystus cię zbawił, Jezus żyje. Naszą odpowiedzią na tę miłość jest osobisty akt poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa. Wzorem takiego oddania jest Maryja, Matka Kościoła” – wezwał kaznodzieja. Po Eucharystii chorzy zostali pobłogosławieni Najświętszym Sakramentem w sposób lourdzki – indywidualnie, w ciszy. „To moment osobistego spotkania z Jezusem – czułego, bliskiego, obecnego” – usłyszeli uczestnicy. Poczęstunek po liturgii przygotowało miejscowe koło Caritas we współpracy z młodzieżowym kołem wolontariuszy. fot. Marian Szpak